Bu amigurumi çılgınlığın da artık bende varım.Bir sabah içim de örgü oyuncak örme isteğiyle uyandım .O gün bir yüncü ye gidipbir iki renk ip alıp kafamda tasrladığım bir bebeği örmeye başladım her attığım ilmek bana mutluluk veriyordu.Bebek bittiği zaman onu ilk görecek çocuğun tepkisini merak ettim.Bir çocuk parkına gittim sanki elimde tesadüfen tutuyormuş gibi yaptım.Çaktırmadan 3 yada 4 yaşların da ninesi ile gelen bir kız çocuğunun yanına yaklaştım..çok tatlı bir kız dı bebeği ona verdim vermesinede geri alamadım.Böylece ilk yaptığım adının daha sonra amigurumi oyuncak olduğunu öğreneceğimbu oyuncağı o tatlı kıza hediye ettim mecburen...Ama kızın gözlerindeki geri alırım endişesi benim bu işlere devam etmemi sağladı.
2 senedir bu oyuncakları öruyorum .Allah sağlık verirse örmeye de devam edeceğim
amigurumi dostu
fedai 28
4 Mart 2010 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
örgü oyuncak ve Denizli de olmanın farkı bu olsa gerek... sadece içinden geldiği gibi başlamak sadece çocukları mutlu etmek... benimde ilk yaptığım oyuncak o dönemde 7-8 aylık olan nil prensese gitti. ara ara aklıma gliyo oyuncağım ve onun kahkahaları... nasıl mutlu olmuştu...
seninle aynı şehirde olmak aynı semtte olmak çok güzel ablacım...
gittiğin park gözümün önünde geliyor... aramızdaki bu bağ hiç kopmasın ablacım... seni çok seviyorum...
çok teşekkür ederim amigurumi dostu....
eee hosgeldın ozaman aramıza dostum :))
Yorum Gönder